۱۶ مرداد ۱۴۰۳
رضا سلمانزاده یک پدر دادخواه است. او به جرم دادخواهی برای فرزندش به زندان افتاده و هماکنون به دلیل ابتلا به چندین بیماری و وخامت وضع جسمی و روحی، و عدم رسیدگی پزشکی، جان او در خطر است.
پیشینه
فرزند آقای سلمانزاده، مهدی سلمانزاده، در ۱۴ سالگی به دلیل مشارکت در اعتراضات آبان ۹۸ به طرز فجیعی در منزل خودش به قتل رسید. مهدی نوجوانی آزادیخواه بود که همراه پدر در تظاهرات ۹۸ شرکت کرده بود و پس از سرکوب و کشتار تظاهرکنندگان، به دلیل فعالیتِ افشاگرانه در فضای مجازی از سوی مأموران امنیتی شناساسی شد و هنگامی که در خانه تنها بود، در تاریخ ۷ دی ۱۳۹۸ در اسلامشهر استان تهران، او را به وسیله کابل خفه کردند و سپس با گره زدن یک ملافه به گردن او، آنرا خودکشی جلوه دادند. مأموران تشخیص آگاهی در گزارش خود اذعان کردهاند که صحنهسازی صورت گرفته و مهدی ابتدا با سیم خفه شده سپس با بدن برهنه حلقآویز گشته است. (برای اطلاع بیشتر از قتل مهدی سلمانزاده و کارشکنی دستگاه قضایی برای پیگیری این قتل به گزارش بنیاد برومند در اینجا رجوع کنید.)
تراژدی خانواده
خانواده سلمانزاده پس از قتل فرزندشان دیگر نتوانست به آرامش بازگردد. خانم سلمانزاده مادر عزادار مهدی، بنا به گفتهی برادر مهدی، پنج سال است که در آسایشگاه بستری شده و برای او انواع و اقسام داروهای عصبی تجویز شده است. رضا سلمانزاده پدر خانواده تلاش کرد از راه قانونی پرونده قتل پسرش را پیگیری کند. آثار درگیری در منزل، جای سیم بر گردن مقتول، قطرههای خون، و یک فیلم دوربین مداربسته که خروج مشکوک مردی تنومند از منزل پس از ساعت قتل را نشان میدهد، از جمله شواهدی بودند که میبایست دادگاه به آنها توجه نشان میداد. اما دادگاه برای جلوگیری از افشای قتل، قرار منع تعقیب صادر کرد تا پرونده مختومه اعلام شود.
پدری دادخواه پسرش
رضا سلمانزاده از دادخواهی خون فرزندش دست برنداشت. او به جمع خانوادههای دادخواه آبان ۹۸ پیوست تا به طور جمعی، با اطلاع رسانی و مصاحبه با رسانهها، و شرکت در مراسم یادبود، برای همهی فرزندانی که جان باخته بودند طلب عدالت کند. از همین رو، مأموران او را هدف انتقام خود قرار دادند. در اردیبهشت ۱۴۰۱ مأموران وزارت اطلاعات او را در منزلش دستگیر کردند و به زندان اوین بردند. رضا سلمانزاده نخست به مدت ۵۵ روز در انفرادی نگه داشته شد و سپس به بند عمومی ۴ منتقل گشت. روزی که زندان اوین دستخوش آتشسوزی شد، مأموران او را مورد ضرب شتم قرارداده و دست راستش را شکستند و به مدت ۷۷ روز او را در انفرادی نگه داشتند.
بعد از این واقعه، مأموران اطلاعات آقای سلمانزاده را به زندان رجاییشهر منتقل کردند. پس از گذشت مدتی دوباره او را به بند ۸ زندان اوین بازگردانده و پس از آن به زندان قزلحصار تبعید کردند. در خرداد سال ۱۴۰۱، در یک دادگاه فرمایشی سریع، آقای سلمانزاده به اتهام واهی «تمرد از دست ماموران نظام و اخلال در نظم عمومی و تخریب اموال» به ۷ سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد.
بنا به گفتهی فرزند آقای سلمانزاده، این زندانی سیاسی در مدت حبس خود تا امروز بابت آسیبهای ناشی از آتش سوزی اوین دچار بیماریهای بسیار شده، مضافاً به فتق، آرتروز گردن، و سنگ کلیه مبتلا شده، و به تازگی درگیر سرطان پروستات و یک مورد سکته خفیف مغزی شده است. تا این تاریخ، مسئولان زندان مرخصی و مداوای پزشکی را از آقای سلمانزاده دریغ کردهاند. ما امضاکنندگان این دادخواست از قوه قضاییه جمهوری اسلامی میخواهیم حکم ناعادلانهی رضا سلمانزاده را که اکنون به شدت بیمار است لغو کنند و اجازه دهند او به آغوش خانوادهی داغدار و آسیبدیدهاش بازگردد.