من فاطمه خوشرو زندانی سیاسی سابق هستم که در اعتراضات ۲۵ آبان ۹۸ در شهر خرمآباد دستگیر شدم. ابتدا به مدت ۱۸ روز در بند زنان زندان خرمآباد بودم و بعد مرا به زندان اوین در تهران منتقل کردند. در انفرادی به مدت ۳۴ روز تحت بازجویی بودم. در بازجوییها نه تنها با مشت و لگد و باتوم مرا ضرب و شتم کردند بلکه یک بار هم با ضربهی شوکر برقی به پهلو و پیشانیام مرا مورد شکنجه قرار دادند. زیر شکنجهی فیزیکی و روانی، بارها جلوی دوربین از من اعترافات اجباری گرفتند. مدتی بعد، بدون برگزاری دادگاه، مرا به قید وثیقه آزاد کردند.
پس از خروجِ از ایران، در آبان ۱۳۹۹ دادگاه انقلاب خرمآباد به طور غیابی مرا به جرم «تهیه و ارسال فیلم و اغتشاشات غیرقانونی برای برخی از عوامل ضد نظام در کشور ترکیه»، اعتراف به ارتباطگیری با گروههای متخاصم، و غیبت از دادگاه، به یک سال حبس تعزیری محکوم کرد. از آن تاریخ تاکنون، عوامل امنیتی سپاه پاسداران مرا در محل کنونیِ زندگیام مورد تهدید دایم قرار داده و خانوادهی مرا نیز در خرمآباد مورد آزار و اذیت قرار دادهاند.
اکنون، از ترس آدمربایی به دست مأموران جمهوری اسلامی و شرایط ناامن، به اجبار در خفا زندگی میکنم و اوضاع زندگی من نابسامان و همراه با تنگدستی و فشارهای روحی و روانی است. به وسیلهی این دادخواست، از تمام سازمانهای حقوق بشری بینالمللی درخواست کمک دارم تا امکان پناهندگی مرا به یک کشور سوم تسهیل کنند و مرا از این کابوس و رنج دایم نجات دهند.
sign-public