در بیشتر کشورهای جهان راندن موتورسیکلت برای زنان امری عادی تلقی می‌شود و میان زن و مرد در این مورد تفاوتی وجود ندارد. اما در کشور ما شرع و عرف، در کنار ناروشن بودن قانون، دست به دست یکدیگر داده‌اند تا نه تنها این حق را از زنان دریغ کنند بلکه در مواردی آنان را آماج تهدید و ارعاب و حتا ضرب وشتم قرار دهند.
هیچ قانونی در جمهوری اسلامی به صراحت موتورسواری را برای زنان ممنوع نکرده اما همزمان اخذ گواهینامه‌ی موتور نیز برای زنان امکان‌پذیر نیست زیرا اداره راهنمایی و رانندگی در ماده مربوط به تخلفات رانندگی تنها از مردان نام می‌برد و در فهرست شرایط صدور گواهینامه نیز از جنسیت ذکری به میان نیامده‌است.
این وضعیت ناهنجار اکنون به جایی رسیده که اگر زنی جرئت کرده برای نیاز به حمل و نقل از موتورسیکلت استفاده کند احتمال مزاحمت مردان متعصب یا پلیس ارشاد و حتا خطر تصادم عمدی از سوی موتورسواران مرد، فضایی از خشونت و ترس برای او می‌آفریند. موارد این خشونت‌ها کم نیست و بارها در رسانه‌های اجتماعی از زبان خود زنان روایت شده‌است. مواردی چون یک زن ورزشکار که مورد ضرب و شتم یک مرد موتورسوار قرار گرفته و به شدت آسیب دید و حتا کار به درگیری خیابانی و تهدید از سوی فرد ضارب کشید.
همهی این خشونت‌ها فقط به جرم زن بودن! یک زن جوان در کشور خودش از داشتن حق گواهینامه‌ی راندن وسیله نقلیه‌اش محروم است! این دادخواست صدای همهی زنانی است که هیچ قانونی را زیر پا نگذاشته‌اند و تنها خواهان عدالت هستند. ما امضاکنندگان این دادخواست از مقامات دولت ایران می‌خواهیم صدور گواهینامه موتورسیکلت برای زنان را قانونی کنند و به اجرا بگذارند. این حق‌کُشی باید پایان یابد.
–
- دسته‌بندی‌ها:
- حقوق شهروندی
- زنان
