ما جامعهی رنگینکمانی و الجیبیتیکیوی ایران گمشده در حقیقتایم. مثل بقیهی شما، ما هم انسان هستیم، عشق را میفهمیم و از همه مهمتر حق زیستن و امنیت داریم. ما به خاطر تفاوتمان با اکثریت اینگونه طرد نکنید، ما را نشکنید! نکشید!
علیرضا فاضلی منفرد جرماش چه بود جز متفاوت بودن؟ تفاوت جرم نیست، گناه نیست. تفاوت پنجرهی دیگری به زندگی است.
علیرضا ۲۰ سال داشت. با استعداد و لبریز از شور زندگی و عشق بود. نهالی بود که پایمالاش کردند.
تعصبگرایی و نپذیرفتن تفاوتی که آزاری برای دیگران ندارد باعث شد تا خویشاوندان خود علیرضا در اهواز گرایش جنسی او را که کوییر بود نپذیرند. جامعه و قانون نیز به یاری او برنخاسته بود. به نام «ناموس» و «آبرو» او را به مسلخ مرگ فرستادند. علیجان، تیغ بر گردن تو نهادند و نخلستان چشمان ما با خون تو سرخ شد. نهال سبز وجود تو بر قامت دنیا ایستاده. در آرامش بخواب.
از شهروندان میخواهیم که جامعهی رنگینکمانی و الجیبیتیکیو را تنها نگذارند. هر روز زندگی ما در ناامنی سپری میشود. از تحقیر روانی گرفته تا ضرب و شتم و تجاوز، تا قتل ناموسی! ما «غیرطبیعی» و «غیرعادی» نیستیم! ما مجرم نیستیم! ما به صلح و آرامش همگانی نخواهیم رسید در جامعهای که قتل پذیرفته شده باشد اما تفاوت جنسی و جنسیتی نه. از همجنسگراستیزی و ترنسستیزی دست بکشیم. بجای حمله، سعی کنیم آنها را بشنویم و بشناسیم.
از قانونگذاران تقاضا داریم حقوق شهروندی را شامل ما نیز بدانند و قوانین همجنسگراستیز را لغو نمایند. این خشونتها و تعصبات، این بیماریانگاری و جرمانگاریهای ساختاری و نهادینه شده باید از جامعه و فرهنگ ما رخت بربندد. جامعه رنگینکمانی مثل همه انسانها شایستگی پذیرفته شدن، احترام و محبت دارند.
با یاد علیرضا این دادخواست را امضا کنیم تا جانِ عزیز علیرضاهای دیگری اینگونه گرفته نشود.
#علیرضا_فاضلی_منفرد#نه_به_هموفوبیا
#نه_به_ترنس_هراسی
#نه_به_همجنسگراستیزی
امضا با تلگرام