(پس از امضاء این دادخواست، ایمیلی برایتان فرستاده میشود که لازم است آن را باز و امضای خود را تایید کنید تا امکان ثبت امضاء فراهم شود)
حاشیهنشینی، بیخانمانی و پدید آمدن بحران مسکن در ایران، معضلی است خود ساخته که دولتهای مختلف در نظام جمهوری اسلامی با بیبرنامگی، بیعدالتی و عدم توجه به کرامت انسانی آن را ایجاد کردهاند. واگذاریهای غیر ضروری مربوط به ساخت و ساز مسکن به بخش خصوصی، عدم کنترل کافی دولت بر مافیای زمینهای شهری و همچنین پدید آمدن رانتهای دولتی برای انبوهسازان مسکن از یک سو و عدم پیادهسازی سیاستهای عادلانه در توزیع امکانات برای جلوگیری از سیر مهاجرت از روستاها و شهرهای میانی به کلانشهرها از سوی دیگر موجب شده که هم اکنون شاهد حضور دهها میلیون اجارهنشین، حاشیهنشین و بیخانمان در اطراف کلانشهرهای سراسر کشور باشیم.
تعداد خانوارهای مستقر در حلبیآبادها، حاشیه شهرها و سکونتگاههای غیررسمی داخل شهرها در حال حاضر ۲۰ میلیون نفر از جمعیت کشور را شامل میشود که با توجه به شرایط فروپاشی اقتصادی که به خاطر بحرانهای داخلی و تحریمهای بینالمللی با آن مواجه هستیم، هر روز بر این آمار افزوده میشود.
دور از ذهن نیست که با توجه به سیاستگذاری نادرست در بخش کلان اقتصادی، بازارها دچار التهاب شوند و در این بین بازار مسکن هم باز با جهش قیمت مواجه شود و پس از مدتی آثار آن در بازار اجارهنشینی نمایان شود.
از طرفی بیبرنامگی دولتهای مختلف در حفظ محیط زیست، سد سازیهای بیرویه، ایجاد صنایع سنگین آب بر و ...، موجب بروز خشکسالی، از میان رفتن منابع آب زیرزمینی، خشکیدن رودخانهها و تالابها و در یک کلام منجر به مهاجرت میلیونها روستایی و کشاورز به حاشیه کلانشهرها در سراسر ایران شده است.
مقامات جمهوری اسلامی همواره تلاش میکنند آمارهای تکان دهنده فقر روزافزون و به تبع آن بحران مسکن و حاشیهنشینی در کشور را کتمان کنند و چهرهای خلاف واقع از وضع عمومی مردم ارائه دهند، اما چهره بیعدالتی و اوجگیری فاصله طبقاتی در ایران این روزها چنان واضح و روشن است که بر کسی پوشیده نیست کشور در حال میل به سمت فجایع انسانی غیر قابل بازگشت است.
حاشیهنشینی مترادف با آسیبها و انحرافات اجتماعی است اگر چه حاشیهنشینان آسیبزا و منحرف نیستند اما شرایط بد و محرومیت از امکانات کافی سبب ایجاد بستری برای رشد انواع بزهکاریها، خشونت و انحرافات اجتماعی دیگر خواهد شد.
ما امضاء کنندگان این طومار از مقامات جمهوری اسلامی به ویژه شخص حسن روحانی به عنوان رئیس جمهوری ایران میخواهیم بر اساس اصل ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر که حق داشتن مسکن را به عنوان یکی از ضروریترین نیازهای هر فرد در نظر گرفته است، اقدام به حذف یا تغییر سیاستهای نادرست در حوزه مسکن شهری کند.
همچنین ما امضاء کنندگان این دادخواست از دولت میخواهیم هر چه سریعتر در راستای اجرای اصل ۳۱ قانون اساسی مبنی بر تامین مسکن کارگران، روستانشینان و اقشار کم درآمد جامعه، اقدامات فوری انجام دهد.
تقاضای ما اقدامات فوری مقامات، مسئولان و رئیس جمهوری ایران برای تامین مسکن نیازمندان، توزیع عادلانه امکانات شهری برای حاشیهنشینان و بیخانمانها و کوتاه کردن دست مافیای فربه شده بخش خصوصی در حوزه مسکن در ایران است.