من از بیماران هموفیلی هستم که در سن پایین در اوایل دههی شصت با تزریق فرآوردههای خونی آلوده به «اچ آی وی» مبتلا شدم. این فرآوردهها محصول یک شرکت فرانسوی به نام «مریو» بود. در آن زمان صدها بیمار هموفیلی نظیر من که همان خونهای آلودهی وارداتی را تزریق کرده بودند مبتلا به «ایدز» و «هپاتیت» (سی و دی) شدند و عدهای نادانسته این بیماریها را به همسران و فرزندانشان منتقل کردند. انزوای اجتماعی و فشارهای روانی نیز به دنبال آمد.
پرونده ما قربانیان این تراژدیِ وحشتناک ده سال بعد به جریان افتاد و سالهای سال ادامه داشت. ابتدا مسؤلان انکار میکردند اما بالاخره وزارت بهداشت و سازمان انتقال خون ایران محکوم شناخته شدند چون دستگاههای آزمایش آنها ناقص بود و ویروسهای پیشرفته را نشان نمیداد و در خیلی از موارد هم سازمان انتقال خون ایران خونها را پیش از آزمایش به بیماران تزریق کرده بود.
بعد از رأی دادگاه در پرونده خونهای آلوده، مبلغ ناچیزی به عنوان دیه به ما شاکیان پرداخت شد اما هرگز وضع زندگی پرمشقت ما مورد همیاری و کمک مستمر دولت قرار نگرفت. از وضع تحصیل، معیشت و کار گرفته تا ازدواج و فرزندآوری برای ما جهنم شد، گویی حکم مرگ تدریجی برای ما صادر کرده باشند!
من و کسانی که سرنوشت مرا داشتند قربانی سهلانگاری مقامات بهداشت کشور شدیم. زندگی ما تباه شد اما هنوز که نزدیک به چهار دهه از این واقعهی دردناک میگذرد از حداقل امکانات بیبهره هستیم. بعضی از داروها را دیگر رایگان به ما نمیدهند. درمانهای بعدی از ما دریغ شده؛ مگر ما بیماران بیگناه مبتلا شدهی ایرانی جزء جامعه بشری نیستیم؟ با امضای این دادخواست ما را در راه احقاق حقوق یاری نمایید. در بدترین وضع معیشتی و بهداشتی بسر میبریم.
امضا با تلگرام