در منطقه سرپل ذهاب در استان کرمانشاه ــ که در آبان ۹۶ و آذر ۹۷ دچار زلزلههای شدیدی شد و صدها کشته و هزاران زخمی به جا گذاشت ــ مردم هنوز در چادر و کانکس زندگی میکنند در حالیکه کمبود آب و برق و انباشت زباله و وضع نامناسب فاضلاب شهری سلامت خانوارها را در این منطقه و آبادیهای اطراف تهدید میکند. در تابستان گرمای بالای چهل درجه و زمستانها با دمای زیرصفر و بارانهای شدید، زندگی در چادر و کانکس را به ویژه برای کودکان طاقتفرسا میکند.
در چنین شرایطی وزارت راه و شهرسازی و وزارت کار صحبت از طرح ملی مسکن به میان آوردهاند بدون آنکه فکری به حال بازسازی خانههای زلزلهزدگان سرپلذهاب کرده باشند.
طرح ملی مسکن به خودی خود با مشکلات عدیده روبروست که اهم آن مربوط به بالا بودن اقساط در تناسب با درآمدهای پایینِ کارگران و قشرهایکمدرآمد است. اما در همین حد نیز مسؤلان این دو وزارتخانه چشمخود را به درد و رنج مردم سرپلذهاب بستهاند که سه سال پیش بیشترین تلفات و زخمیهای زلزلهی کرمانشاه را داشتند و هنوز کسی به فریاد آنها نرسیدهاست.
ما امضاکنندگان این دادخواست میپرسیم، «در طرح جهش تولید مسکن، خانهی زلزلهزدگان کجاست؟» سه سال بیخانه و کاشانه ماندن کافی است! ما از نمایندگان مجلس میخواهیم در طرح خود جای ویژهای به خانههای زلزلهزدگان بدهند. از مجریان طرح یعنی دولت به ویژه وزارت راه و شهرسازی و وزارت کار میخواهیم هرچه زودتر برای احداث خانههای زلزلهزدگان اقدام کنند.
امضا با تلگرام