جامعه‌ی مدنی افغانستان شما را به هوشیاری در برابر سیاست‌های تعامل‌گرایانه‌ی دولت آلمان با طالبان فرا می‌خواند
۲۰۴
امضا
۵۰۰
هدف
۷ مرداد ۱۴۰۴
دولت آلمان اخیرا در چارچوب طرحی به عنوان «تسهیل اخراج مجرمان» همکاری با طالبان را آغاز کرده است. در همین راستا، دو نماینده‌ی طالبان، مصطفی هاشمی و نصرالحق عزیز، به سفارت افغانستان در برلین دعوت شده‌اند. این دعوت که گامی به‌سوی عادی‌سازی روابط دیپلماتیک با طالبان محسوب می‌شود، تیر خلاصی بر پیکر آن پروژه‌هایی است که بیش از دو دهه پیش با شعارهایی چون «تحکیم دموکراسی»، «دفاع از حقوق زنان» و «مبارزه با تروریسم» حضور نظامی غرب در افغانستان را توجیه می‌کردند.
واگذاری افغانستان به طالبان پس از دو دهه اشغال ناتو و شرکا، سلطه‌ی عریان‌ترین نظام «آپارتاید جنسیتی» را تثبیت کرده است. از ۱۵ آگوست ۲۰۲۱، زنان افغانستان به صورت ساختاری از حقوق اولیه‌ای چون آموزش، اشتغال و تردد بدون همراه مرد محروم شده‌اند. مشارکت زنان در فضای عمومی عملاً ممنوع شده است. اقلیت‌های قومی، مذهبی، جنسیتی و دگراندیشان یا حذف و سرکوب شده‌اند، یا ناگزیر تن به مهاجرت و آوارگی داده‌اند. در همین‌حال، پناه‌جویان افغانستانی در سراسر جهان با موجی از اخراج‌های دسته‌جمعی مواجه‌اند؛ اخراج‌هایی که با روایت‌های نژادپرستانه و ملی‌گرایانه توجیه می‌شوند و به سیاست‌های فاشیستی دامن می‌زنند.
در چنین شرایطی، سیاست‌های دولت آلمان، تفاوتی با عملکرد فاشیستی جمهوری اسلامی ایران یا سیاست‌های قوم‌گرایانه‌ی پاکستان ندارد. اگرچه ایران به‌عنوان ناقض گسترده‌ی حقوق بشر شناخته می‌شود و پاکستان به ناسیونالیسم دولتی شهرت دارد، شباهت عملکرد این کشورها در قبال افغانستانی‌ها، بار دیگر نقاب از چهره‌ی مدعیان «دموکراسی» و «برادری دینی و فرهنگی» در غرب و شرق برمی‌دارد.
آلمان بار دیگر به پیش‌آهنگ گفتمان راست افراطی در سطح جهان بدل شده است. حمایت از نسل‌کشی اسرائیل در غزه، آلمان را یکبار دیگر تا اعماق تاریخ تاریک‌اش، واپس رانده است. آن‌چه فریدریش مرتس، نخست‌وزیر آلمان «کار کثیف» اسرائیل می‌نامد، چراغ سبزی است به ماشین مرگی که از روی پیکر میلیون‌ها انسان گرفتار و گرسنه در غزه، افغانستان، ایران، لبنان، کردستان، سوریه و فراتر عبور می‌کند.
با وجود تضادهای ظاهری، گفتمان‌های راست افراطی در اروپا و آسیای غربی عمیقا درهم تنیده‌اند و از یکدیگر تغذیه می‌کنند. برماست که بار دیگر دوگانه‌ی کاذب «غرب لیبرال» و «شرق متحجر» را فرو بریزیم. وقتی هر دو برای حفظ قدرت از ملی‌گرایی، زن‌ستیزی و نفرت‌پراکنی علیه پناه‌جویان بهره می‌گیرند، تفاوتی میان‌شان نمی‌ماند.
چه در قالب تلاش برای ممنوعیت «مطالعات جنسیت» در آلمان، چه در منع آموزش برای زنان در افغانستان، چه در سرکوب حقوق کوییرها در اسرائیل و پاکستان، چه در مجرم‌انگاری پناه‌جویان یا دگراندیشان به اسم دین یا قانون، ابزار و هدف فاشیستی، مشترک است. افسانه‌ی «غرب دموکراتیک» تنها تاریخ مشترک سرکوب را پنهان می‌کند: یکی جنگ را در آن‌سوی مرزها تامین مالی و تسلیحاتی می‌کند، دیگری همان جنگ را در داخل مرزها اجرا می‌کند. اما هر دو علیه زنان، افراد کوییر، پناه‌جویان و دیگر اقلیت‌ها هم‌راستا عمل می‌کنند.
روسیه به‌تازگی رژیم نامشروع طالبان را به طور علنی به‌رسمیت شناخته است. تامل‌برانگیزتر، سکوت کسانی است که با معیارهای دوگانه به جنگ اوکراین می‌نگرند، اما چشم بر این واقعیت می‌بندند که آلمان و اروپا نیز هم‌چون روسیه به رژیم زن‌ستیز مشروعیت می‌بخشند. جامعه‌ی مدنی و نیروهای مترقی آلمان (در اغلب موارد) در برابر بازی‌های ماکیاولیستی‌ای که به‌جای دیپلماسی جا زده می‌شوند، چشم بسته‌اند؛ آن‌ها امروز در هم‌سویی با قدرت، همکاری با نظم فاشیستی را مسئولیت ملی (Staatsräson) و ضرورتی سیاسی جلوه می‌دهند.
آیا همراهی آلمان با طالبان، قطعه‌ای دیگر از پازل «نقشهٔ جدید خاورمیانه» نیست؟ همان نقشه‌ای که به‌نام «غزه‌سازی» شناخته می‌شود: کشتار جمعی، پاک‌سازی قومی، اخراج اجباری، گرسنگی ساختاری و سرمایه‌گذاری بی‌پایان روی صنعت جنگ!
این فجایع نه منزوی‌اند و نه استثنایی! محصول سیاست‌هایی‌اند که رژیم‌های فاشیستی در غرب و شرق را به‌هم پیوند می‌زنند.
وقتی سرکوب مرز نمی‌شناسد، مقاومت ما نیز نباید مرزی بشناسد.
در چنین شرایطی، ایستادگی و مطالبه‌گری را وظیفه‌ی خود می‌دانیم.
۱. پناه‌جویان افغانستانی باید بی‌قید و شرط از حق امنیت، کرامت و محرمانگی در تمام دنیا و مخصوصا در کشورهای عضو ناتو برخوردار باشند.
۲. ما تصمیم دولت آلمان برای آغاز روابط دیپلماتیک با طالبان را قویا محکوم می‌کنیم و خواهان اخراج فوری دو نماینده‌ی دعوت‌شده‌ی طالبان از خاک آلمان هستیم. هرگونه دیدار علنی یا محرمانه با طالبان یا نمایندگان آن باید متوقف شود.
۳. تکرار می‌کنیم: کشورهای عضو ناتو موظف‌اند که در سیاست‌گذاری‌های مربوط به سرنوشت افغانستانی‌ها از طریق سازوکارهای شفاف و دموکراتیک با نیروهای اجتماعی و جامعه‌ی مدنی، به‌ویژه زنان و گروه‌های در اقلیت همکاری کنند.
امضاء‌کنندگان اولیه
- زهرا موسوی
- شیرین آسا
- محمدآغا ذکی
- سوزان ولف‌گنک
- کتایون کشاورزی
- نورین نظری
- غزاله معتمد
- عظیم بشرمل
- سبا
- ساناز
- فروزان امیری
- حبیب فرزاد
- شبنم سیمیا
- داکتر پتونی تایشمن
- صبور زمانی
- شکیبا داوود
- آنجلا غیور
- رقیه ساعی
- خوشبو
- محسن نکومنش
- الهه اجباری
- هدا خموش
- ستاره امینی
- زاهد مصطفی
- الهه صدر
- هانیه ملک
- اعجاز ملک‌زاده
- فریحه ایثار
- ملیحه ظفری
- زهرا جعفری
- مرضیه رحمانی
- شهیره کریمی
- مولوده توانا
- خجسته الهام
- واجده عزیزی
- زهرا حسینی
- علی توکلی
رویدادهای اخیر
-
از این استان‌ها امضا جمع شد
استان تعداد امضاها استان البرز ۲ استان اردبیل ۰ استان بوشهر ۰ استان چهارمحال و بختیاری ۰ آذربایجان شرقی ۰ استان فارس ۰ استان گیلان ۲ استان گلستان ۰ استان همدان ۰ استان هرمزگان ۰ استان ایلام ۰ استان اصفهان ۲ استان کرمان ۰ استان کرمانشاه ۰ استان خوزستان ۰ استان کهگیلویه و بویراحمد ۰ استان کردستان ۲ استان لرستان ۰ استان مرکزی ۰ استان مازندران ۰ استان خراسان شمالی ۰ استان قزوین ۱ استان قم ۱ استان خراسان رضوی ۲ استان سمنان ۰ استان سیستان و بلوچستان ۰ استان خراسان جنوبی ۰ استان تهران ۱۲ استان آذربایجان غربی ۱ استان یزد ۰ استان زنجان ۰ این دادخواست تا کنون ۲۰۴ امضا جمع کرده است. ۲۱% از ایران آمده؛ و حدود ۷۹% امضا از خارج از ایران رسیده است. برای شناخت بیشتر از ترکیب آمار امضاها در نقشه ایران اینجا کلیک کنید. -
تازه‌ترین امضاها
-
-
کشورهای عضو ناتو موظف‌اند که در سیاست‌گذاری‌های مربوط به سرنوشت افغانستانی‌ها از طریق سازوکارهای شفاف و دموکراتیک با نیروهای اجتماعی و جامعه‌ی مدنی، به‌ویژه زنان و گروه‌های در اقلیت همکاری کنند.
-
امضا از طریق تلگرام
-
پناه‌جویان افغانستانی باید بی‌قید و شرط از حق امنیت، کرامت و محرمانگی در تمام دنیا و مخصوصا در کشورهای عضو ناتو برخوردار باشند.
-
کشورهای عضو ناتو موظف‌اند که در سیاست‌گذاری‌های مربوط به سرنوشت افغانستانی‌ها از طریق سازوکارهای شفاف و دموکراتیک با نیروهای اجتماعی و جامعه‌ی مدنی، به‌ویژه زنان و گروه‌های در اقلیت همکاری کنند.
-
-
شبکه فعالان مدنی افغانستانی این دادخواست را تنظیم کرد
We strongly condemn the German government’s decision to initiate diplomatic relations with the Taliban.