نامه جمعی از زندانیان سیاسی اوین در اعتراض به وضعیت پزشکی طاهر نقوی
ششم آبان ماه ۱۴۰۴ خورشیدی
هوالحق
زندان و شرایط نامطلوب آن برای زیست استاندارد و عادی زندانیان هر قدر دشوار باشد، تحمل پذیر است اما مشاهده زندانی و هم‌بندی بیمار که به رغم تلاش‌ها، مکاتبات و مراجعات مکرر و وضوح بیماری و عوارض و پیامدهای آن، نتوانسته است مسئولین ذیربط و زندانبان را به پیگیری و انجامِ به‌هنگام و شایسته مراحل درمان خود، مجاب و متقاعد نماید و بی‌توجهی مسئولین به وظایفشان در این زمینه، موجبات تشدید و تعمیق بیماری‌های وی را فراهم نموده؛ رنج آور و تحمل ناپذیر است.
دوست و هم بندی ارجمندمان، وکیل و زندانی سیاسی ، آقای طاهر نقوی که در راستای تحمل مجازات ناصواب و غیرعادلانه تعیینی از ناحیه شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران، بابت اتهام ناروای انتسابی دایر بر اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت کشور ، از تاریخ ۱۷/۱۱/۱۴۰۲ در زندان به سر می‌برد. به دلیل عوارض ناشی از شکستگی پیشین مهره‌های شماره ۷، ۹، ۱۰ و ۱۱ ستون فقرات که به دلیل حبس امکان جراحی و درمان آن را نیافته و ابتلا به بیماری حاد پروستات و بیماری کم کاری تیروئید، به دفعات به بهداری زندان اوین مراجعه و خواستار اقدام لازم و متناسب به ویژه اعزام به مراکز درمانی خارج از زندان جهت درمان بیماری‌های مذکور شده است که به رغم مستند و مدلل بودن بیماری‌های مورد اشاره و تردید ناپذیر بودن آنها، اقدام به هنگام و شایسته‌ای در این زمینه از سوی مسئولین زندان و بهداری آن و مقامات قضایی ذیربط صورت نگرفته است.
ایشان بارها در دیدارهای انجام شده با مقامات زندان و دادیار ناظر بر زندان از آنان خواسته که اگر امکان اعزام به مراکز درمانی خارج از زندان را به هر دلیل ممکن نمیدانند به وی مرخصی استعلاجی داده شود تا رأسا به درمان بیماری‌های خود در محیط بیرون از زندان اقدام نماید که به این درخواست نیز وقعی نهاده نشده است. اخیرا نیز پیش از آنکه امکانش برای درمان بیماری‌های اصلی آقای نقوی فراهم گردد ؛ وی دچار خونریزی ناشی از التهاب و رشد هموروئید شده است.
با مد نظر قرار دادن این واقعیت که زندان اوین به عنوان مهم‌ترین زندان کشور ، فاقد بیمارستان و بخش‌های جراحی و تخصصی لازم جهت درمان بیماری‌های مهم زندانیان است و بهداری این زندان صرفاً قادر به ارائه خدمات درمانی سرپایی و ابتدایی به زندانیان است، آیا هنگام بروز بیماری‌هایی که درمان آنها مستلزم بستری شدن، جراحی و مراقبت‌های خاص متعاقب آن می‌باشد، چاره‌ای جز اعزام زندانی بیمار به مراکز درمانی خارج از زندان متصور است؟ ماده ۱۳۷ آیین‌‌نامه اجرایی سازمان زندانها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور مصوب ۲/۲۰ / ۱۴۰۰ نمی‌تواند مستمسک عدم اعزام زندانیان بیمار به مراکز درمانی خارج از موسسات کیفری و ایجاد مخاطره برای جان و سلامتی این گروه از زندانیان باشد، چرا که همواره این امکان وجود دارد که رئیس بهداری زندان به دلیل فقدان اطلاع و تخصص در مورد بسیاری از امراض مهم ، مجوز اعزام زندانی محتاج جراحی و سایر درمان‌های خاص را صادر نکند و به تبع وی رئیس زندان و قاضی اجرای احکام نیز که اساساً صلاحیت علمی برای تشخیص نوع و کیفیت بیماری زندانی را ندارند، با اعزام زندانی بیمار به مراکز درمانی خارج از زندان موافقت نکنند.
تردیدی نیست که موارد فوری و اورژانسی نیز مشمول همین وضعیت بوده و چنانچه مسئول بهداری زندان به هر دلیل مجوز اعزام زندانی به خارج از موسسه کیفری را ندهد رئیس موسسه نیز با اعزام موافقت نخواهد نمود.
آیین نامه اجرایی سازمان زندانها ضمانت اجرای اهمال یا تعلل رئیس بهداری زندان و رئیس زندان در تشخیص به موقع بیماری زندانیان و اتخاذ تدابیر درمانی لازم از جمله اعزام به بیمارستانهای خارج از موسسات کیفری را پیش‌بینی و بیان نکرده. به همین لحاظ مقامات یاد شده هیچگاه خطری را بابت تصمیمات خود در این خصوص احساس نکرده و خود را در معرض پاسخگویی در قبال تصمیمات و اقداماتشان نمیدانند. ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی کیفری نیز تاکنون نتوانسته به شکل مناسب از انبوه مصائب و رنج‌های زندانیان محتاج درمان در خارج از زندانها کاسته و افقی روشن و امیدوار کننده را در زمینه تسهیل و تسریع در درمان زندانیان موصوف ترسیم کند.
قضات اجرای احکام کیفری به درخواست زندانی بیمار یا وکیل وی مبنی بر لزوم درمان در خارج از زندان ترتیب اثر نداده و موضوع را به پزشکی قانونی ارجاع نکنند زمینه برای تمهید پیش‌بینی شده در مقرره قانونی خیر فراهم نمی‌گردد. مضافاً اینکه قانونگذار ضرب الاجلی برای ارجاع موضوع زندانی بیمار به پزشکی قانونی و اعلام نظر پزشکی قانونی تعیین ننموده و ضمانت اجرایی هم برای عدم توجه قاضی اجرای احکام نسبت به درخواست زندانی یا وکیل وی پیش بینی نکرده است.
وضع زندانیان سیاسی و عقیدتیِ نیازمند درمان در خارج از زندان، بغرنج‌تر و اسفبارتر است. چرا که دادستان‌های عمومی و انقلاب مراکز استانها (به ویژه دادستان تهران) و دادیار ناظر ویژه جرائم علیه امنیت، عملاً حقی برای قضات اجرای احکام کیفری جهت اتخاذ تصمیم پیرامون درخواست زندانیان مذکور مبنی بر درمان در خارج از زندان قائل نبوده، و راساً در باب این موضوع اتخاذ تصمیم می‌نمایند؛ که نگاه غالباً سوگیرانه و توأم با سوءظن مقامات مورد اشاره نسبت به این گروه از زندانیان که نوعاً از اعلام نظر نهادهای امنیتی مربوطه نشأت می‌گیرد، منجر به عدم درمان یا تاخیر در درمانِ به هنگامِ آنان گردیده که آقای طاهر نقوی نیز از این روند و روال مستثنی نبوده است و اهمال و تعلل مسئولین زندان و مقامات قضایی ذیربط در اعزام ایشان به مراکز درمانی خارج از زندان جهت درمان سلامتی وی را در معرض مخاطره جدى قرار داده است.
از این رو، ما به عنوان جمعی از زندانیان سیاسی، اعتراض شدید خود را به بی‌تفاوتی، ترک فعل و اهمال آشکار مسئولین در زمینه تمهید موجبات و شرایط لازم برای اعزام ایشان به مراکز درمانی خارج از زندان جهت درمانِ به موقع شایسته و لازم را اعلام نموده و متذکر میشویم حق حیات انسان‌ها به عنوان حقی بنیادین که در اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی قواعد حداقل استاندارد برای رفتار با زندانیان مصوب مجمع عمومی سازمان ملل متحد و سایر اسناد بالادستی بین المللی و داخلی، محترم دانسته شده و بر حفظ آن تاکید گردیده است جز با تأمین سلامت انسان‌ها و زندانیان که ذات و سرشت بشری دارند، قابل محافظت نیست. همچنین تأکید می‌کنیم که اهمال و تعلل عامدانه و غیر موجه صورت گرفته در اعزام آقای طاهر نقوی به مراکز درمانی خارج از زندان، علاوه بر اینکه مصداقی از آزار روحی و روانی و شکنجه زندانی است؛ تسبیب در صدمه به تمامیت جسمانی ایشان از طریق تأخیر در انجام مراحل درمانی وی مطابق استانداردها و موازین پزشکی محسوب میشود و جمهوری اسلامی و دستگاه زندانبانی آن باید بداند که مسئولیت حفظ جان و فراهم ساختن موجبات درمان زندانیان بیمار بر عهده وی می‌باشد. درمان زندانیان بیمار از باب پاسداشت حق حیات و حق بر سلامت آنان تعلل‌‌پذیر و قابل چشم پوشی نیست.
ششم آبان ماه ۱۴۰۴ خورشیدی
جمعی از زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین
ابوالفضل قدیانی
مصطفی تاجزاده
محمدرضا فقیهی
رضا خندان
رضا ولیزاده
سعید احمدی دلجو
محسن قشقایی
حسین شنبه زاده
محمد نجفی
شهریار براتی
محمود اجاقلو
ودود اسدی
ایاز سیف خواه
مرتضی پروین
سیامک ابراهیمی
عین الله رضازاده جویباری
--
برای امضاء:طاهر نقوی وکیل زندانی آذربایجان را آزاد کنید
--
