search

پاسخ‌گویی و مسؤلیت‌پذیری

Jump to the English version of this blog post.

در سراسر حاکمیت جمهوری اسلامی بسیار دشوار است نهادی بیابیم که به طور مستمر و با اختیارات تام پاسخگو و مسؤلیت‌پذیر در برابر مردم و جامعه مدنی باشد. کابینه و هیأت وزیران خود بخش کوچکی از یک ساختارِ بزرگ‌ترِ اولیگارشیک، یک ساختار تئوکراتیک/نظامی بزرگ‌تر، در ایران هستند که مدام توسط سپاه و بیت رهبر کنترل و هدایت می‌شوند.

نه رئیس جمهور و نه هیأت وزیران در مسایل داخلی و سیاست خارجی اختیار تام ندارند و باید تصمیمات خود را به تأیید بیت رهبری و سپاه ــ ارگان‌های غیرمنتخب و اصلی حاکمیت ـ برسانند. استانداران و فرمانداران نیز به نوبه خود توسط شبکه‌ای از امامان جمعه، نمایندگان بیت رهبری، و تشکیلات عریض و طویل اطلاعات سپاه زیر ذره‌بین قرار دارند.

در چنین شرایطی، سازمان زندان‌های ایران، قوه قضاییه، صدا و سیما، اطلاعات سپاه، نیروهای انتظامی، پلیس سایبری فتا، و انواع نهادهای کنترل اخلاق عمومی مثل گشت ارشاد هریک همچون یک امپراتوری مستقل عمل می‌کند و تنها در امر سرکوب است که به یاری یکدیگر بر می‌خیزند.

با روی کارآمدن کابینه‌ی رئیسی (عضو هیأت مرگ) و ترکیب بیش‌از پیش محافظه کار مجلس یازدهم، دیگر حتی آن ساختار به‌ظاهر دوجناحی حاکمیت در هشت‌ سال گذشته هم به نفع اولیگارشی تئوکراتیک/نظامی یکدست شده است. حالا بازی موش و گربه (اصلاح‌طلب/اصول‌گرا یا به قول رسانه‌های غربی رفورمیست‌ها/تندروها) که رزق و روزی طبقه متوسط بود هم دکان‌اش تعطیل شده است.

انتخابات ریاست جمهوری

۲۸ خرداد ۱۴۰۰ (۱۸ ژوئن ۲۰۲۱)، انتخابات ریاست جمهوری دور سیزدهم همراه بود با دل‌سردی و بی‌اعتمادی عمومی و مشارکت حداقلی. این انتخابات نشان از کم‌ترین میزان مشروعیتِ گفتار حاکم داشت. مردم به گفته‌های رهبری و تبلیغات صدا و سیما مطلقاً بی‌اعتمادند. دلیل این بی‌اعتمادی تشدید بحران اقتصادی در اثر فساد و سؤمدیریت، و ناامیدی از پاسخگویی مسؤلان به مطالبات صنفی و مدنی است. بسیاری به این نتیجه رسیده‌اند که ساختار سیاسی دیگر قابل اصلاح نیست. پیش از انتخابات پلتفرم دادخواست تعداد زیادی دادخواست در بایکوت انتخابات دریافت کرد که تعدادی از آنها را چاپ کرد.

  • دادخواست، ۲۷ مه ۲۰۲۱، فراخوان در حمایت از خواستِ تحریم انتخابات ریاست جمهوری
  • دادخواست، ۵ ژوئن ۲۰۲۱، همبستگی برای تغییر نظام به یک جمهوری سکولار دموکرات
  • دادخواست، ۸ ژوئن ۲۰۲۱، رأی بی رأی
  • دادخواست، ۱۲ ژوئن ۲۰۲۱، دست ابراهیم رئیسی به خون آلوده است

پس از انتخاب مهندسی شده‌ی رئیسی به ریاست جمهوری نیز دادخواست‌های بسیاری با مضمون یادآوری نقش او در هیأت مرگ ۱۳۶۷ (۱۹۸۸) و لزوم پیگرد قانونی‌اش به پلتفرم دادخواست رسید. هیأت تحریریه‌ی رادیو زمانه به طور جمعی در دادخواستی اعلام کرد، «از آنجایی که برای ما آنچه مربوط به آزادی و عدالت و حق زندگی و محیط زیست است اولویت دارد، و  از دید ما وظیفه‌ی رسانه رساندن واقعیت‌های بنیادی به آگاهی همگان است، تصمیم گرفتیم تا اول مهر امسال مدام یک موضوع مهم را در رابطه با ابراهیم رئیسی یادآور شویم:  هر جا اسم او در رسانه‌ی ما می‌آید، در جلوی آن در پرانتز نقش او در آدم‌کشی را یادآور خواهیم شد، به این صورت: ابراهیم رئیسی (عضو هیئت مرگ).»

  • دادخواست، ۲۲ ژوئن ۲۰۲۱، همه همراهی کنیم در یادآوری نقش ابراهیم ر‌ئیسی (عضو هیئت مرگ) در سرکوب و آدم‌کشی
  • دادخواست، ۲۷ ژوئن ۲۰۲۱، دادخواهی رئیس جمهور قاتل
  • دادخواست، ۱۲ اکتبر ۲۰۲۱، نامه سرگشاده به ریاست جمهوری تاجیکستان

تیم دادخواست

◄ متن انگلیسی

Accountability

Within the governing structures of the Islamic Republic of Iran, it is challenging to find an institution that has full authority and is continuously accountable to civil society and the people. The cabinet and the ministers themselves are a small part of a larger oligarchic structure; a larger theocratic/military complex that is constantly controlled and led by the IRGC and the Supreme Leader. Neither the president nor the cabinet has full authority over domestic and foreign policy issues, and they must submit their decisions to the office of Ali Khamenei and in some cases get the approval of IRGC as well, the main unelected organs of the government. Governors across the country, in turn, are overseen by a network of Friday prayer leaders, representatives of the Supreme Leader’s office, and the IRGC’s vast intelligence organization. The Judiciary, the Iranian Prisons Organization, the official state broadcasting organization, the IRGC Intelligence branch, the police and security forces, the FATA cyber police, and various public moral control bodies, such as the Guidance Patrol, all seem to operate as independent fiefdoms. Ibrahim Raisi’s incoming cabinet has put an end to the ostensibly two-faction structure of the previous cabinets. The government is now consolidated even more in favor of the theocratic/military oligarchy. The game of cat and mouse between the Islamist reformists and anti-western fundamentalists (or, as the Western media misleadingly puts it, liberals and hard-liners), which was the horizon of hope for members of the middle class, has come to a disappointing end.

Presidential Election

On June 18, 2021, the 13th presidential election was accompanied by widespread frustration and distrust. This election showed the lowest level of legitimacy of the ruling discourse. People do not trust the statements of the Supreme Leader and the propaganda of the official radio and television stations. The escalation of the economic crisis, primarily due to corruption and mismanagement, and the people’s frustration with the lack of accountability, are among the reasons for this distrust. Many have concluded that it is not possible to reform the political structure in a meaningful way. Before the election, there were calls for a boycott.

After Ibrahim Raisi assumed office on August 3, 2021, the Daadkhast team received many petitions reminding people of his role in the Death Committee (1988) and the need to prosecute him. Radio Zamaneh’s editorial board stated collectively in a petition, “[s]ince what is related to freedom, justice, and the right to life is a priority for us, and in our view, the task of the media is to convey the fundamental facts to everyone, we decided until October of this year, we will constantly remind our readers of an important issue regarding Ibrahim Raisi: wherever his name appears in our media, in front of it in parentheses, we will remind our readers of his role in the mass murder, as follows: Ebrahim Raisi (member of the Death Committee).”

بخش پاسخ‌ها بسته است